Miasto na linii:
Lwów w listopadzie 1918
Listopad 1918 roku wpisał się zarówno w ukraińską, jak i polską narrację heroiczną w której bitwa o Lwów stała się częścią walk o niepodległość. Proklamowanie Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej było krokiem wymuszonym, mającym nie dopuścić do sytuacji uwzględnienia wyłącznie polskich pretensji do Galicji Wschodniej, a także zaznaczyć obecność Ukraińców na arenie międzynarodowej. Polska ludność Lwowa przyjęła pozycję wyczekującą, aby przyłączyć miasto do zjednoczonego państwa polskiego. W konsekwencji doprowadziło to do wybuchu konfliktu zbrojnego.
Mapa ukazuje jak w krótkim czasie przez miasto przebiegały zarówno nowe linie frontu, jak i płaszczyzny współpracy. Aby uniknąć poważnych cierpień ludności cywilnej, obie strony konfliktu stanęły przed koniecznością współpracy. Mimo ciężkich starć ulicznych należało zaspokoić codzienne potrzeby mieszkańców. Sytuację utrudniała jednocześnie odbywająca się zmiana władzy na nową i narodziny zachodnioukraińskiego państwa.
Po zakończeniu wojny w ukraińskiej wersji narracji historycznej dogłębnie zmieniło się postrzeganie tamtych wydarzeń. Ich definicja ewoluowała od przewrotu i zrywu — do Czynu Listopadowego. W międzywojennej Polsce historia niedawnej wojny stała się częścią heroicznej narracji o obronie i wyzwoleniu, a dla Ukraińców — przykładem nie tylko legalnych, ale i zbrojnych działań na rzecz państwowości.